Ken je dat?
Dat je iemand tegen komt en meteen weet dat het goed zit.
Zomaar…
Ik dacht niet dat het bestond, maar het is dus wel zo.
En dan heb ik het niet over het romantische vlak, maar op het gebied van vriendschappen.
Een paar jaar geleden was ik met mijn verjaardag in Blijdorp.
Ik had net een nieuwe camera die ik graag wilde uit proberen en de meiden wilden heel graag met mijn oude camera op stap, dus die wilden maar wat graag mee.
Oud genoeg om ze mijn camera toe te vertrouwen, dus met z’n drietjes gingen we gezellig op stap.
Eenmaal binnen was al vrij in het begin het stukje, waar de steller arend zat en met mijn passie voor roofvogels kon ik het uiteraard niet laten om hier uitgebreid stil te staan.
Plots hoor ik een stem naast mij.
‘Hey, wat grappig, we hebben dezelfde combi. Tenminste, jij hebt een iets nieuwere camera, degene die ik wil gaan kopen. Zou ik hem eens vast mogen houden om te voelen of hij veel zwaarder is dan mijn huidige?’
Naast mij staat een leuke, vriendelijke lanchende jonge meid en gek genoeg vertrouw ik haar onmiddelijk.
Misschien een slechte eigenschap, want voor hetzelfde geld was ze heel hard met mijn camera weggerend.
Maar in plaats van terughoudend te reageren, stop ik haar vol vertrouwen mijn camera in haar handen.
We lachen en praten wat over de camera’s en het feit dat we dezelfde lens er op hebben zitten en nemen vervolgens afscheid.
Niet veel later kom ik haar weer tegen en even later opnieuw.
We liepen elkaar de hele dag bijna letterlijk tegen het lijf.
En elke keer klikte het weer, stonden we weer even te praten en te lachen en we besluiten om elkaars instagram account te delen, beide benieuwd naar de foto’s van de ander.
Al snel hebben we via instagram contact, wat we verplaatsen naar whatsapp en het blijkt dat we op meer dan 1 vlak een enorme klik hebben met elkaar.
Ondanks dat we in totaal verschillende levensfases zitten, zij een stuk jonger dan ik, hebben we ook heel veel raakvlakken in de dingen die we hebben meegemaakt.
Wekelijks hebben we contact, soms zelfs dagelijks en de vriendschap groeit.
Gelukkig wonen we een flink stuk bij elkaar vandaan, anders zou de koffie en thee niet aan te slepen zijn.
Ontzettend jammer dus, want als we niet ieder bijna aan de andere kant van Nederland hadden gewoond, dan hadden we elkaar met grote regelmaat opgezocht.
Inmiddels zijn we drie jaar verder en zien we elkaar in ieder geval 1 x per jaar, rond mijn verjaardag.
Dan gaan we samen op pad, naar een dierentuin of andere fotografische plek en kletsen we bij.
Als we elkaar niet al veel hebben gesproken op whatsapp.
Want hoe vreemd het ook is, zij voelt voor mij als een echte vriendin en ik geloof dat dit wederzijds is.
Ik was 1 van de eersten die wist dat ze een leuke man had ontmoet en 1 van de eersten die wist dat ze zwanger was.
Ik heb meegeleefd toen ze het koopcontract van hun huis tekenden en toen ze door hem ten huwelijk werd gevraagd.
Niet allemaal in die volgorde haha.
Maar ze neemt wel een groot deel van mijn leven in, ze is de eerste aan wie ik denk wanneer ik een nieuwtje heb en degene die me altijd lijkt te begrijpen.
Binnenkort gaan we weer op pad en ik kan niet wachten.
Samen gaan we op vossenjacht en waarschijnlijk ook op zoek naar vlinders en libelles.
Want dat is ook onze gezamelijke hobby, macro fotografie.
Gek toch, hoe een toevallige ontmoeting kan leiden tot, wat lijkt, een levenslange vriendschap.
