Dodenherdenking, hoe zat dat nu ook alweer

Dodenherdenking. Elk jaar op 4 mei herdenken wij de slachtoffers en de helden van de 2e wereldoorlog. Een belangrijke dag waar we even stil staan bij onze geschiedenis en de vreselijke gebeurtenissen tijdens de oorlog.

Geschiedenis

De eerste dodenherdenking werd gehouden op 9 mei 1949 op de dam in Amsterdam. Er werd 1 minuut stilte gehouden. In 1968 werd door de regering besloten dat de herdenking op 4 mei en bevrijdingsdag op 5 mei georganiseerd werd. De commissie Nationale Herdenking nam deze dagen over. De commissie stelt richtlijnen voor de lokale herdenkingen. In 1956 werd het Nationaal Monument op de Dam onthuld. Hier werd vanaf 1961 de herdenking gehouden met om 4 uur de aanwezigheid van eerst de koningin en sinds een aantal jaren de koning. Naarmate de jaren vorderden nam de belangstelling in de herdenking een beetje af. In 1988 besloot de regering hierop in te grijpen en het te verplaatsen naar 8 uur ’s avonds. Vanaf dat jaar werd het ook voor het eerst uitgezonden op de televisie.

Tradities

Gebruikelijk is het dat men de vlag op 4 mei half stok hangt van 18.00 tot zonsondergang. Om 20.00 houdt iedereen een minuut stilte. Openbare gelegenheden horen hier rekening mee te houden. Er wordt bijvoorbeeld even geen muziek gespeeld of activiteiten gedaan. Dit zodat iedereen zijn 2 minuten stilte kan houden.
De koninklijke familie volgt een plechtigheid vanaf 18.55 in de grote kerk in Amsterdam. Hierna vertrekt het naar de dam samen met politieke- en hoogwaardigheidsbekleders. Na een toespraak van een lid van het Nationaal Comité worden er kransen gelegd bij het monument. Na de 2 minuten stilte volgt een couplet van het Wilhelmus. Hierna volgen meer toespraken en kransleggingen.

Bij diverse monumenten door geheel Nederland vind ook een kranslegging plaats. Vaak door schoolkinderen. Ook hier vindt natuurlijk de minuten stilte plaats soms samen met een herdenkingsconcert of stille tocht. Vooral schoolkinderen vinden het vaak ontzettend indrukwekkend en dit houdt de herinnering levend door generaties heen.

Het belangrijkste is niet hoe en waar je herdenkt, als je het maar doet. Even stilstaan bij de enorme vrijheid waarin wij hier leven en onthouden wat er aan vooraf is gegaan.

Laat een reactie achter